In Italie varen jollen met een losse broek. In Nederland nog op de ouderwetse manier met een rijglijn die het onderlijk van het zeil strak op de giek bevestigd. Een losse broek is modern en een rijglijn ouderwets. Zo wordt door velen gedacht. Maar is dat wel zo? Laatst hebben we met Ryanair gevlogen en heeft Geja een mooie foto van een vliegtuigvleugel gemaakt. Door de kromming van de vleugel ontstaat aan de onderkant een hoge druk, aan de bovenkant een lage druk. Daardoor stort een vliegtuig niet naar beneden. Maar omdat hoge druk automatisch naar lage druk stroomt moet het gebogen gedeelte op het eind dat proces vertragen. Het wordt ook wel geinduceerde weerstand genoemd. Ryanair is niet gek, ze willen zoveel mogelijk brandstof besparen. Vroeger waren vliegtuigvleugels recht. Ongeveer hetzelfde als de losse broek bij een Italiaanse 12voetsjol. Een Nederlandse jol met een rijglijn is vergelijkbaar met het Ryanair toestel. Dus eigenlijk is dat modern. Georg Cockshott had in 1913 al een vooruitziende blik. Bijkomend voordeel, door een losse broek moet je elk jaar een nieuw zeil kopen. Op het meer van Bracciano bij Rome mocht ik 2010 in de groene plastic jol van Carlo Bocchino varen om de World cup. Omdat het tuig 1 jaar oud was, begon het onderlijk van het zeil onbedaarlijk te klapperen. Heel storend en niet bevorderlijk voor de snelheid. Een Nederlands tuig gaat zeker 5 jaar mee. Conclusie: een ouderwetse rijglijn is beter. Voor de snelheid maar ook voor je portemonnee. Bovendien heeft het ook nog een klassieke uitstraling.
Een Italiaanse jol met een losse broek. zie de rode lijn.
2010. Meer van Bracciano. De sympathieke Italiaan Carlo Bocchino en Pieter Bleeker.
Let op de losse broek
De Nederlandse jol van Huib Ozinga met rijglijn. zie de rode lijn en de overeenkomst met de vliegtuigvleugel op de bovenste foto.