De mast van een jol breekt niet snel. Toch overkwam het mijn broer Wim tijdens de houtskoolcup wedstrijden op de Loosdrechte plassen. Zoiets komt altijd ongelegen, want op dat moment lag hij vooraan. Tijdens het aan de windse rak, brak de mast plotseling bij het mastbankje en viel midscheeps naar achteren. Je zou verwachten dat de mast opzij brak, want de druk van het zeil zorgt immers voor een zijwaartse kracht. Maar als je de foto goed bekijkt zie je dat er inwatering heeft plaats gevonden. Net als bij de zwaardkast neemt hout nu eenmaal vocht op (vraag maar aan Tonny Surendonk). Op de plek van de mastdoft komen door de grote krachten snel kleine scheurtjes, hierdoor kan vocht naar binnen dringen in het hout. Als je de mast elk jaar lakt met epifanes bootlak, vertraag je dit proces. De mast van een jol kun je beschermen tegen slijtage van de giek met een stuk regenpijp (80mm), maar ook met epoxy. Dat is hier gebeurd en dat zorgt ervoor dat binnengedrongen vocht helemaal niet meer kan verdampen c.q. ontsnappen, met als gevolg nog meer rot. En wel zoveel dat een mast naar achteren kan afbreken. Leerpunten: geen epoxy, maar regenpijp of leer. Epifanes,1 component bootlak zorgt voor een ademend systeem. Elk jaar de mast een nieuwe laklaag geven om inwatering te voorkomen is verstandig. Bovendien is het ook een mooi gezicht, een glimmend gelakte mast. De modernisten zullen zeggen: een aluminium mast kan ook, maar dat beschouwen veel mensen gelukkig nog als vloeken in de kerk.
