Jan Geerts de Jong, overleden in 2013, heeft me de volgende truc geleerd om de jol steviger te maken. Een balkje tussen bank en spant.
Zie de rode pijl.
Ook heel goed is een ijzeren constructie om de zwaardkast te verbinden met de voorbank.
Waar het altijd fout gaat is hier. Maak deze knie zo dik mogelijk en zo lang mogelijk. Sommige jollenbouwers lijmen ook nog een lat onderdoor. Al dan niet ingevreesd.
Met zo'n constructie is een jol sterk genoeg om met 2 personen bij windkracht 7 te zeilen. Ik heb een keer op de Sneekweek met windkracht 8 (32 knopen) gezeild en als je suicidale neigingen hebt, is dat echt aan te raden. Maar de jol is in elk geval sterk genoeg.
Steeds vaker krijg ik de vraag waarom in Nederland geen plastic jollen mee mogen doen. Mijn antwoord is altijd: Probeer het maar eens met 2 personen bij windkracht 7 en je hebt in 1 weekend 13.000 euro in het water gegooid. Daarna ligt de jol uit elkaar. In Turkije is me dat met een nieuwe plastic jol overkomen. De krachten op een jol zijn nu eenmaal erg groot door een emmerzeil van 9,5m2. In Italie houden ze bij windkracht 4 op en dan is het prima. Deze jollen zijn ook erg snel. Logisch, er is op gewicht en stevigheid bespaard. De Nederlandse plastic jol heet Beusichemse jol. Ze worden niet meer gemaakt, maar zijn stevig en dus zwaar: 150kg (normaal 104 kg). Dat is niet voor niets. Ook met harde wind kun je hiermee zeilen. Zoek je een leuke tourboot: de vraagprijs is meestal rond de 3000 euro.
