Door Pieter Bleeker (op persoonlijke titel)
Op 11 november is er een noordelijke bijeenkomst. Zowel Frank Havik als ik zijn door de regiovoorzitter Louis van Ameijden Zandstra gevraagd een kleine toelichting te geven op de agenda van de TVE vergadering op 18 november, maar Louis zei, streng doch rechtvaardig: maximaal 10 minuten. Het moet wel leuk blijven en er moet ook nog gekegeld worden. Omdat Frank als eerste aan de beurt is, blijft er voor mij waarschijnlijk maar twee minuten over. Daarom zet ik mijn analyse alvast maar even op papier, dat scheelt weer in de tijd. Laat ik eerst een compliment maken aan onze TC. Wat mij is opgevallen dat vaak als onderbouwing wordt genoemd, de originaliteit van de 12voetsjol. Heel goed. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar als je dezelfde uitgangspunten hanteert is elk twistpunt uiteindelijk vaak wel oplosbaar. Vooral als je goed naar elkaars argumenten luistert. Dat is helaas wat betreft de zwaardkast niet goed gegaan. Over het effect van vocht op de uitzetting van hout, verschillen de meningen nog steeds. Het resultaat kennen we wel: 1 laklaag te veel in de zwaardkast van Tonny Surendonk en daarna gelijk 9 keer DSQ. Het doet me denken aan de kinderbijslagaffaire of in Groningen de aardbevingen problematiek door gaswinning. De parlementaire enquêtes hierover hebben veel feiten opgeleverd over de achtergronden en ook wie verantwoordelijk waren. Dat fenomeen kennen we echter niet in de zeilwereld, maar we hebben gelukkig wel de TVE op 18 november. Er liggen nu vier alternatieven om de zwaardkast ellende definitief op te lossen. Er zijn voorstellen van
1 Henk Wittenberg,
2 Sipke Schuurmans / Hans Nieuwland / Pieter Bleeker /Jan de Vreede
3 Frank Havik
en ook nog een vierde namelijk van het bestuur, TC en watersportverbond. Dit laatste vierde voorstel komt niet in stemming maar als alle andere voorstellen worden afgewezen blijft de oude regelgeving in tact en dan verandert er niets: 11mm zwaardspleet tolerantie met als bekende sanctie: uitsluiting, uitvijlen of een nieuwe zwaardkast. In de afgelopen jaren is volgens een betrouwbare schatting bij elkaar zo’n 10.000 euro uitgegeven aan zwaardkast reparaties, vooral in de regio Loosdrecht. Op een lijst staan ca. 35 jollen die niet voldoen. Maar laten we positief blijven. Het voorstel van Henk Wittenberg wordt als eerste in stemming gebracht. Zijn idee: bij de eerste certificering blijven de vullatten van de zwaardkast gewoon 12 mm. Daarna is er vrijheid en wordt de zwaardkast nooit meer gecontroleerd door de verbondsmeter of de uitrusting controleur: iedereen moet maar zorgen dat het zwaard op en neer blijft gaan. Slimmeriken zullen dan waarschijnlijk RUBBER STRIPPEN in de zwaardkast gaan plakken. Is dat erg? Denk het niet: in de Vaurien was het heel gebruikelijk. Een goedkope oplossing en ook nog eens veiliger bij omslaan.
Als dit voorstel het niet haalt, komt het voorstel van de Vreede/Schuurmans/Nieuwland/Bleeker in stemming. Ook hier blijven bij de eerste certificering de vullatten gewoon op 12mm (of meer) staan. Omdat vocht nu eenmaal houtzwelling veroorzaakt, is de grens in het MIDDEN van de zwaardkast op min. 9mm gesteld. Andere kunstmatig aangebrachte versmallingen zijn niet toegestaan. Dus ook geen rubber strippen. Aan de voor- en achterkant van de zwaardkast blijft de grens gewoon op min. 11mm staan. Dus drie meetpunten voor de controleurs!!. Bij de mast kan dat ook, dus waarom niet bij de zwaardkast. Turbulentie aan de achterkant van de zwaardkast geeft weerstand, maar dat is voor iedereen gelijk bij 11mm en dat het zwaard iets meer rechtop staat heeft geen effect. Sipke heeft als scheepsbouwkundig ingenieur dat met vrienden aangetoond. Dus alle jollen gelijke langzaam en de originaliteit van de jol is ook nog eens geborgd, want we varen al 100 jaar op deze manier. Dus wat is het probleem dan nog? De 9mm is een arbitraire grens en ook als handreiking bedoeld om alle neuzen weer in dezelfde richting te krijgen en jol eigenaren niet op onnodige kosten te jagen.
Maar mocht dit voorstel het ook niet halen komt het voorstel van Frank Havik in beeld: 10mm speling in de zwaardkast in plaats van 11mm. Hoeveel 12voetsjollen zullen dan in de problemen komen? Daarover verschillen de meningen. Eindigen de discussies over de zwaardkast bij aanname van dit voorstel. Waarschijnlijk niet.
Mocht ook dit voorstel het niet halen, blijft de 11mm zwaardkast tolerantie overeind en waarschijnlijk strenge handhaving. Een deskundige van het verbond deed de volgende suggestie als finale oplossing: als je houtzwelling verwacht, zet je er toch een nieuwe zwaardkast van 13-15mm in...
In de aankondiging staat ook nog iets over verplaatsing van de zwaardkast regels van deel 3 (bouwvoorschriften) naar deel 2 (beperkingen tijdens het wedstrijdvaren). In 2016 is het regeltje “in natte en droge toestand” opgenomen. Het begin van alle ellende. Maar juridisch en technisch gezien kan dit helemaal niet. Hoe kan het verbond een jol meten die zich op hetzelfde moment in droge en natte toestand bevindt. Dat is technisch gezien idioot. En daarnaast zijn er juridische risico's voor het verbond als iemand naar de rechter stapt. Vandaar dat de bouwschriften van deel 3 nu zijn hersteld naar de oude toestand voor 2016. En “natte toestand met een minimum van 11mm” tijdens het wedstrijdzeilen wordt gewoon overgeheveld naar deel 2. Maar die rigide grens van 11mm kan dus 18 november veranderd worden in: vrij (Wittenberg), 9mm (Schuurmans c.s.) of 10mm (Havik). De keuze is aan de certificaathouders op 18 november.
